christendom

13 augustus 2018

Hoor nu mijn stem – Franca Treur

Franca Treur werd bekend met haar debuut Een dorsvloer vol confetti, geïnspireerd op haar jeugd in een zwaar reformatorisch gezin. In haar derde roman Hoor nu mijn stem keert ze terug naar dit thema.

Hoofdpersoon Gina werkt als presentator bij de radio en is al lang geen refo meer. Haar relatie gaat uit en haar baan staat op de tocht. Ze overziet haar leven en denkt terug aan vroeger. De hoofdstukken wisselen af tussen Gina in het nu en Ina die opgroeit in een beschermde reformatorische omgeving in Zeeland.

Verder lezen

Advertenties
28 juli 2018

Een hemel zonder schroeven – Marieke van Meijeren

In 2065 begraaft Maria haar man Aron. Ze vindt het een heel naar idee dat hij nu onder de koude aarde ligt. Haar zoon Seth, die normaal in Oeganda woont, logeert bij haar. Maar hij is vaak op stap, onder andere om een plek in een verzorgingstehuis te vinden voor zijn moeder. Maria ziet dat niet zitten, want dan kan ze haar twee katten niet meenemen.

Maria’s gedachten zijn vaak warrig en Marieke van Meijeren geeft dat op een poëtische manier weer. In het begin kost het me daarom moeite om in het verhaal te komen, ook omdat er veel flashbacks naar vroeger zijn. Die gaan met name over de tijd dat Seth een peuter was en Maria gedwongen werd opgenomen op een psychiatrische afdeling. Ze was depressief doordat ze in Afrika in een oorlogsgebied had geleefd. Maar dat haar kind tijdelijk door anderen werd verzorgd, leverde ook een trauma op.

Verder lezen

13 mei 2018

De trooster – Esther Gerritsen

Jacob leeft als conciërge samen met de broeders in een klooster. Hij doet allerlei klusjes en onderhoudt de tuin. Het klooster ontvangt veel gasten, waaronder op een dag Henry Loman. Hij spreekt Jacob aan, omdat hij iets te vroeg is gearriveerd. Meestal ontvangt gastenbroeder Andreas de mensen, maar Jacob weet de weg ook en brengt Henry naar zijn kamer. Bij het avondeten blijkt uit het gesprek van de broeders dat Henry Loman een bekend politicus is, die onlangs is afgetreden.

Esther Gerritsen weet me meteen te raken met haar mooie zinnen, waarin Jacob zijn leven beschrijft en worstelt met zijn geloof: Verder lezen

3 maart 2018

De avond is ongemak – Marieke Lucas Rijneveld

Marieke Rijneveld (toen nog zonder Lucas) werd al een beetje bekend met haar gedichtenbundel Kalfsvlies. Haar poëzie heeft lange regels en het spreekt mij niet zo aan, maar haar roman trekt me wel, misschien omdat ze aansluit in een lange rij ex-gereformeerden. Het geloof speelt een rol in haar eerste roman De avond is ongemak die autobiografisch getint is. Marieke verloor haar broer toen ze drie jaar was. Hoofdpersoon Jas maakt het overlijden van haar oudste broer veel bewuster mee. Ze mist hem enorm, maar kan dit aan niemand kwijt. Vader en moeder verbieden Obbe, Jas en Hanna om het over Matthies te hebben. Er wordt sowieso erg weinig gepraat.

We groeien op met het Woord, maar de woorden ontbreken steeds vaker in de boerderij.

Verder lezen

24 januari 2018

Wormen en engelen – Maarten van der Graaff

Een jeugd op het platteland, in de gereformeerde kerk, gevolgd door de trek naar de stad. Secularisatie voor seculieren verklaard. Het is een bekend Nederlands recept: verwijdering van ouders en familie, heimwee vermengd met triomf, ontluikend kunstenaarschap (onbegrepen in de oude kring). Dan dient een nieuwe familie van interessante vrienden en geliefden zich aan, seksuele emancipatie en opwaartse mobiliteit volgen, gesymboliseerd door muziek, feesten, romans, exposities, films. De ontwikkeling richting een groter individualisme is voltooid. Je kunt de markt op, creatief zijn. Met je laptop naar een flexplek.

Bram, de hoofdpersoon in Wormen en engelen, beschrijft zichzelf op deze rake manier. Waar bekende ex-gereformeerden als Maarten ’t Hart zich afzetten tegen het geloof van hun jeugd, probeert Bram er met een open blik naar te kijken. Hoe komt het dat sommige van zijn vrienden religieus zijn gebleven en anderen, zoals hijzelf, vroeg of laat zijn afgehaakt? Verder lezen

21 januari 2018

Boven de straat hangt een witte lucht – Anne Büdgen

‘Bewaar nooit je oude dagboeken,’ zegt Anne Büdgen aan het begin van haar prozadebuut. Blijkbaar heeft hoofdpersoon Anna Meesink zich daar niet aan gehouden, want haar zorgvuldig bijgehouden tienerdagboeken vormen Boven de straat hangt een witte lucht. Aan het begin voel ik dezelfde gêne als de hoofdpersoon, omdat ik zoveel herken: het christelijke wereldje van de jaren negentig, bekende bijbelteksten en veel van mijn eigen gedachten als tiener. Oja, zo was het inderdaad… Het voelt een beetje ongemakkelijk, maar ik wil toch door. Het leest ook wel lekker weg, zo’n dagboek met korte stukjes.

Verder lezen