Hoofdpersonen gaan meestal niet dood en al helemaal niet als het boek in de ik-vorm is geschreven. Toch moest ik denken aan zo’n boekpersonage toen Martha de vraag stelde:
Heb jij wel eens gevoelens van rouw gehad, omdat een personage uit je boek overleed?
Huilen om een boek gebeurt me nooit. Wel ging ik steeds langzamer lezen in De dood van Maarten Koning, het zevende deel van de geweldige serie Het Bureau van J.J. Voskuil. Duizenden bladzijden lang had ik meegeleefd met de belevenissen van Maarten, met name in zijn werk als ambtenaar. Het begint als hij na zijn afstuderen bij het Bureau gaat werken en het eindigt als hij een oude man is. Het einde is wel verrassend, want hoe laat je een ik-personage zijn eigen dood beschrijven?
De kans dat ik de boeken nog eens helemaal ga lezen is klein, hoe geniaal ze ook zijn. Nouja, misschien ooit… Sommige stukken zijn wel lastig door te komen, bijvoorbeeld als Maarten op een congres in het buitenland is waar hij steeds Duits moet praten. Maar de schrijfstijl van Voskuil is heerlijk en ik heb enorm genoten van deze serie. Veel dingen zijn zo herkenbaar, zoals hoe collega’s met elkaar omgaan en hoe ongemakkelijk Maarten zich kan voelen in sociale situaties. Als dan het einde nadert, is dat wel heel jammer. Voskuil heeft nog wel een paar andere boeken op zijn naam staan, maar ik weet niet of die ook zo goed zijn. Er is trouwens ook een hoorspel in 500 delen, ook erg leuk, maar ik lees toch liever.
Een ander prachtig boek waarin de hoofdpersoon aan het einde overlijdt, is Tess of the d’Urbervilles van Thomas Hardy. Bij haar was ik eerder treurig vanwege haar leven, met zoveel tegenslag. De dood is dan eerder een bevrijding, hoe verdrietig ook. Hetzelfde geldt voor de chicklit Voor jou van Jojo Moyes, waarin de vriend van de hoofdpersoon overlijdt. Stiekem heb ik daar wel een klein traantje bij gelaten. Gelukkig gaat het leven van deze hoofdpersoon wel verder en is er een vervolg dat ik nog wel een keer wil lezen. Want eigenlijk is het ook wel lekker, zo’n tranentrekker.
Lalagè leest 
Ik las ooit het eerste deel van het Bureau en ik wil ooit de volgende delen eens lezen :)
LikeLike
Doen! Het is heerlijk leesvoer :)
LikeGeliked door 1 persoon
[…] Lalagè schrijft dat in boeken die in de ik-vorm zijn geschreven de hoofdpersoon meestal niet doodgaat. Dat is ook best logisch, want hoe moet een hoofdpersoon zijn eigen dood beschrijven? En toch moest ze denken aan Het bureau van J.J. Voskuil, en met name deel zeven: De dood van Maarten Koning waarbij je even moet weten dat Koning de hoofdpersoon is van deze serie. Ze laat soms stiekem wel een traantje bij wat andere boeken. Soms zijn tranentrekkers best leuk. […]
LikeLike