Weg – Minke Douwesz

Weg kreeg de meeste stemmen in de afgelopen poll. Het boek is zwaarder en heeft meer bladzijden dan je zou verwachten als je het ziet. Het dunne maar stevige papier en het lettertype van uitgeverij Van Oorschot doen me denken aan de serie Het Bureau van J.J. Voskuil. Ook qua schrijfstijl lijkt het daarop: het leven van de hoofdpersoon wordt zeer gedetailleerd verteld. Daardoor zie ik het helemaal voor me en kruip ik weg in het verhaal.

Edith is gynaecoloog en woont op een boerderijtje samen met haar vriendin Norma, twee ezels, twee katten en een hond. Ediths proefschrift over meisjes met anorexia is bijna klaar. Naast haar werk als arts zit ze ’s avonds thuis vaak nog te werken aan haar laatste artikel. Ondertussen is Norma werkloos thuis, want ze werd overspannen tijdens de verbouwing van het huis. Daardoor lijdt ze aan heftige migraine. Hun relatie loopt momenteel erg stroef, doordat hun levens zo anders zijn en ze elkaar niet begrijpen. Toen ze elkaar net kenden vond Edith het juist fijn om met iemand te zijn die zo anders was dan zijzelf. Maar Norma ontpopte zich als iemand die helemaal niet zo avontuurlijk was, maar ‘onaangepast, wantrouwend, mensenschuw’. In het begin moet ik soms even puzzelen wie nou wie is in de vele dialogen: bij een heterostel heb je hij en zij, maar Minke Douwesz heeft dit elegant opgelost door het consequent over ‘ze’ te hebben als het over Edith gaat en Norma is ‘zij’.

Dan maakt Edith het uit. Norma reageert door al hun cd’s in tweeën te breken. En zo begint de strijd pas echt. Het huis staat op naam van Edith, maar Norma zal niet zomaar vertrekken. Ze heeft immers geen inkomen en zegt nog van Edith te houden. Dat laatste blijkt echter nergens uit, want ze doet nogal vervelend. De sfeer in huis wordt erg gespannen en Edith zoekt afleiding buiten de deur, bij haar oude vriendinnen, haar vader en Loes, de bibliothecaresse. Ze komt vaak bij Loes om artikelen voor haar proefschrift aan te vragen. Ik vind dit wel een beetje ouderwets aandoen, maar misschien kan het nog net of speelde het zich in de jaren negentig af. Loes en Edith delen hun liefde voor muziek, films en boeken. Titels en componisten worden genoemd en beschreven. Ik vind het altijd erg leuk als schrijvers dit doen.

Boeken lezen helpt, andermans gedachten, andermans lotgevallen bieden soelaas. De troost van kennis, de geborgenheid van taal.

Edith filosofeert af en toe over haar leven en de dingen om haar heen. Ik denk dat iedereen zich wel kan herkennen in het zoeken naar het juiste gedrag in de omgang met anderen, bijvoorbeeld bij de beginnende vriendschap met Loes en het aftasten dat daarbij hoort. Afgewisseld met de uitgebreide beschrijvingen van de gang van zaken en de spanning door de breuk met Norma vind ik het continu interessant om te lezen. Na de 575 bladzijden van Weg wil ik alleen maar meer lezen van deze schrijver. Minke Douwesz heeft slechts één ander boek op haar naam staan: haar debuut Strikt uit 2003. Blijkbaar heeft ze naast haar werk als psychiater weinig tijd om te schrijven. Op haar website staat dat ze ook bezig is met promotie-onderzoek. Hopelijk komt er daarna weer een fictie-werk. Of misschien schrijft ze wel tussendoor, als ze even vastloopt met haar onderzoek, zoals Edith samen met Loes doet. In de tussentijd zal ik me vast een keer op het lekker dikke Strikt storten, dat hopelijk net zo fijn leest als Weg.